Szczegóły

Дн. Богдан ЧСВВ

Utworzono: 30 wrzesień 2010

Недавно на нашій веб-сторінці відбулась коротка дискусія на тему покликань до духовного життя. Ця тема - досить важлива, а ще, як показали висловлювання, складна. Повертаючись до цієї проблеми ми хочемо ознайомити Читача з документом, який у 1818 році написав єпископ Фердинанд Цєхановський, ЧСВВ. Документ написано багато років тому і в далеко інших умовах, але безсумнівно він вказує і на деякі суспільні процеси, які не закінчились й а навіть посилюються в наш час. Варто взнати думки єпископа Фердинанда, щоб переосмислити та зрозуміти те - що сьогодні діється довкола нас, а чого наслідки, можливо, не до кінця ми усвідомлюємо.

Однією з головних проблем, яка, на думку Єпископа, викликала кризу покликань, було положення Церкви у тогочасному суспільстві. Він згадує, що взагальному священики не поважають самих себе так, як це було давніше. Фінансове зубожіння, брак допомоги від шляхти та уряду, а навіть переслідування, про які згадується, - це лише наслідок браку пошани і визнання праці священиків. Оскільки священики для суспільства виявились непотрібними, то і видатки на духовенство стали чимось зайвим. Таким чином вдається знеохотити до священичої служби всіх здібних та дійових людей. Дуже вміло доведено до переконання, що як хтось стає священиком, то хіба тільки тому, що до нічого іншого не здатний. Таким чином круг замикається, бо рівень священиків поступово підупадає, що знову тягне за собою їх другосортність.

Szczegóły

Ієромон. Димитрій Гарасим ЧСВВ

Utworzono: 07 wrzesień 2010

Pastor Herman Adalbert Braun - urodził się 9 lutego 1854 roku w Kiemławki Małe, przysiółek w gminie Barciany, zmarły 22.04.1931 r. w Węgorzewie. Grób nie zachował się do naszych czasów. Jedynie krzyż z grobu przechodził z rąk do rąk i teraz na stałe został umieszczony w przedsionku naszej cerkwi. Jest to wybitna postać, która zasługuje na chwilę uwagi. Ukończywszy studia teologiczne na uniwersytecie w Królewcu i Gryfinie był nauczycielem w Gimnazjum w Grudziącu i w tymże roku rektorem szkoły miejskiej w Darkiejmach. Został wyświęcony w 1872 r. Stanowisko kaznodziei w Giżycku objął 23 czerwca 1872 roku. W 1881 roku był proboszczem w Węgorzewie do 1924 roku.

Szczegóły

Ієромон. Димитрій Гарасим ЧСВВ

Utworzono: 06 wrzesień 2010

Dnia 1.10.1880 r. z inicjatywy hrabiny von Lehndorf, żony hrabiego Karola Lehndorfa ze Sztynortu, powstał zalążek przyszłych Zakładów Dobroczynnych „Bethesda”, największej instytucji charytatywno-opiekuńczej w Prusach Wschodnich. W 1881 r. hrabina von Lehndorf mianowała ówczesnego pastora w Lötzen (Giżycko) Hermana Brauna kierownikiem „Bethesdy”. Dzięki licznym inicjatywom i ogromnej sile działania udało się Braunowi rozbudować zakłady i doprowadzić do tego, że stały się one odrębną częścią miasta. W 1911 r. oddana została do użytku plebania, a w 1912 r. powstała oddzielna parafia Bethesda z małym kościółkiem dla jej mieszkańców. Pierwszym proboszczem był Erich Braun. Z funduszy zebranych podczas referatów wygłaszanych przez pastora oraz dzięki rozprowadzaniu zdjęć ośrodka zakupiono w 1913 roku organy, a w 1921 dwa dzwony. Organistą była żona pastora. Ze względu na ciągłe zwiększanie się liczby wiernych kościół stał się zbyt mały. Organy wciąż odsuwane pod ścianę traciły brzmienie. Zaistniała potrzeba budowy większego kościoła.

Szczegóły

Administrator

Utworzono: 31 sierpień 2010

Українська земля багата на місця, пов’язані з об’явленнями Марії Матері Божої. Мабуть Пречиста Діва Марія в особливий спосіб любить багатостраждальний український народ та землю, на якій він живе. Протягом століть неволі численні й різні вороги глумились над нею, а українці - і далі живуть на своїй землі, і тепер уже - в соборній Україні.

Маловідомим місцем, де об’явилась Матір Божа, є Свята Гора, яка розташована у 60 км на схід від Львова між селами Білий Камінь та Ушня у Золочівському районі. Тут - на вершині цієї гори - 6 вересня 1948 року три дівчини та юнак стали свідками появи Божої Матері. Серед них була і монахиня-василіанка Марія Особа, яка проживала в с. Гавареччина Золочівського р-ну, і яка, ймовірно, померла в 1991 році. Після чудесної появи Пречистої Діви, на горі забило джерельце. Оскільки ця місцевість розташована далеко від головних шляхів і на цьому терені активно діяли загони УПА, то ж відразу після закінчення війни радянська влада спочатку була тут досить слабкою. Завдяки таким обставинам віруючим вдалось побудувати тут каплицю, після чого на гору стали приходити сотні прочан.

Це були важкі часи для нашого народу: радянські окупанти старалися знищити будь-які прояви релігійного та національного життя українців. То ж, коли віруючі почали вже масово відвідувати місце об’явлення Божої Матері, влада брутально знищила каплицю і джерело на Святій Горі, аби перешкодити їх спільним молитвам.

Szczegóły

Ієромон. Ігор Гарасим ЧСВВ

Utworzono: 22 czerwiec 2010

Текст поль.

Eustachy Charchalis (1898-1992).Urodzony 3 października 1898 roku w Jaworowie k/Lwowa, s. Mikołaja i Paraskewii z d. Kwas. Szkołę podstawową i gimnazjum ukończył w Jaworowie. W roku 1916 wcielony został do armii austriackiej. Żonaty. W 1921 roku wstąpił do greckokatolickiego Seminarium Duchownego w Przemyślu. 27 czerwca 1926 roku otrzymał z rąk bp pomocniczego przemyskiego Grzegorza Łakoty święcenia kapłańskie. Został mianowany w 1926 roku wikariuszem parafii Dwernik pow. Lesko, a następnie administratorem parafii Chmiel pow. Lesko (1926-1932), gdzie odbudował plebanię i cerkiew. Od 1932 roku przez 15 lat był proboszczem i dziekanem w parafii Cisna pow. Lesko. Od 1937 roku został dziekanem dekanatu ciśnieńskiego. Po 1944 roku był rozpracowywany przez Urząd Bezpieczeństwa, ze względu na przynależność jego siostry do ukraińskiego podziemia. Został aresztowany 11 maja 1947 roku w Krakowie i trzy dni później osadzony w Centralnym Obozie Pracy w Jaworznie, z którego wyszedł 12 grudnia 1948 roku. Po przybyciu na teren tzw. Ziem Odzyskanych najpierw zamieszkał u swojej żony w miejscowości Łady k/Lidzbarka Warmińskiego. Po podreperowaniu zdrowia ukończył w Elblągu kurs w zakresie liturgiki łacińskiej umożliwiający otrzymanie prawa birytualizmu. 24 lutego (według innych źródeł w czerwcu) 1950 roku został pozyskany przez bezpiekę jako informator „Polesie”. Został mianowany wikariuszem parafii rzymskokatolickiej w Malborku. Rządca rzymskokatolickiej diecezji warmińskiej zwracał się do prymasa Polski Stefana Wyszyńskiego w dniach 12 marca1951 oraz 20 kwietna 1953 roku o przedłużenie indultu dla ks. Charchalisa. 22 czerwca 1957 roku został mianowany wikariuszem łacińskiej parafii w Dzierzgoniu (na miejscu przebywał na stałe od 25.VII.1957). Od tego roku zaczął również odprawiać nabożeństwa w obrządku wschodnim po wyrażeniu zgody przez Kurię Biskupią w Olsztynie z dnia 15 kwietnia 1957 roku, w tymże mieście (pierwsza Msza 23 kwietnia 1957 roku). 17 października 1958 roku prymas Polski Stefan Wyszyński nadał dla ks. Charchalisa dodatkowe prawa jako duszpasterza grekokatolików m.in. udzielanie chrztów, błogosławieństwa małżeństw, odprawiana pogrzebów i in. (przedłużane 18.X.1959, 29.X.1960, 15.X.1961 roku). 2 kwietnia 1969 roku został mianowany przez prymasa Polski na wniosek wikariusza generalnego ks. Hrynyka wizytatorem grekokatolików obejmującym teren rzymskokatolickiej diecezji warmińskiej i gdańskiej. 20 października 1972 roku zwrócił się z pismem do Kurii Biskupiej w Olsztynie z prośbą o zwolnienie ze stanowiska w parafii łacińskiej w Dzierzgoniu i zezwolenie na przejście na emeryturę. W odpowiedzi usłyszał, iż najwcześniej jest to możliwe w czerwcu 1973 roku, ze względu na brak wolnych kapłanów. Ostatecznie udało mu się przejść na emeryturę 1 stycznia 1974 roku. Mimo tego bp olsztyński Józef Drzazga pozostawił go na stanowisku współpracownika łacińskiej parafii p.w. Świętej Trójcy w Dzierzgoniu. W 1989 roku został mianowany honorowym kanonikiem greckokatolickiej Diecezji Przemyskiej. Nabożeństwa greckokatolickie w Dzierzgoniu odprawiał do 1991 roku. Zmarł 7 grudnia 1992 roku w Dzierzgoniu i został pochowany w Lidzbarku Warmińskim.

Szczegóły

Ієромон. Ігор Гарасим ЧСВВ

Utworzono: 17 czerwiec 2010

Текст поль./укр.

Eugeniusz Uscki (1905-1991). Urodzony 24 grudnia 1905 roku w Michalewiczach pow. Rudki, woj. Lwowskie, jako syn greckokatolickiego ks. Mirosława Usckiego (ur. 1878 r.) i Heleny Kałamunieckiej. Był najstarszy z czwórki rodzeństwa. Szkołę powszechną ukończył w Piątkowej Ruskiej pow. Dobromil. W latach 1916-1924 ukończył gimnazjum klasyczne w Przemyślu. W 1918 roku umarł mu ojciec, co spowodowało przeniesienie Eugeniusza do bursy. W latach 1925-1929 ukończył greckokatolickie Seminarium Duchowne w Przemyślu i 15 kwietnia 1929 roku został wyświęcony z rąk przemyskiego biskupa Jozafata Kocyłowskiego. Był celebsem. Pracował jako administrator parafii Jasiel (rymanowski dekanat) pow. Sanok (1929-1935), Rzepnik pow. Krosno (1935-1936), Blizianka pow. Strzyżów (1936-1944), Siedliska pow. Brzozów (1944-1947). W 1945 roku jego matka i siostra zostały zamordowane. W ramach akcji „Wisła” wraz z bratem został przesiedlony do Ornety. Na miejsce przybył 14 maja 1947 roku. Prymas Polski na mocy szczególnych uprawnień Stolicy Apostolskiej zezwolił ks. Eugeniuszowi Usckiemu 1 sierpnia 1947 roku na sprawowanie czynności kapłańskich w obu obrządkach: greckim i łacińskim. Nauczał religii rzymskokatolickiej w szkołach powszechnych diecezji warmińskiej. 19 stycznia 1950 roku wikariusz generalny diecezji warmińskiej ks. Mieczysław Karpiński zwraca się do prymasa Polski Stefana Wyszyńskiego o przedłużeniu ważności indultu na odprawianie i nabożeństw łacińskich i sprawowanie sakramentów dla ks. Usckiego. Następne takie prośby miały miejsce dnia 12 marca 1951 oraz 20 kwietnia 1953 roku. Najpierw pracował jako wikariusz parafii Orneta (1947-22.VI.1957), a następnie jako wikariusz parafii Banie Mazurskie (22.VI.1957-1978). Tam też od 23.IV.1957 roku (pozwolenie Kurii Biskupiej w Olsztynie z dnia 15.IV.1957 i dzień później prymasa Wyszyńskiego) zaczął odprawiać nabożeństwa wschodnie. Dnia 17 października 1958 r. prymas Wyszyński nadał dla ks. Usckiego dodatkowe prawa jako duszpasterza grekokatolików m.in. udzielanie chrztów, błogosławieństwa małżeństw, odprawiana pogrzebów i in. Następnie takie prawa były przedłużane 18 października 1959, 16 września 1960, 15 października 1961 roku. 21 maja 1959 roku otrzymał pozwolenie od prymasa Polski na odprawianie greckokatolickich nabożeństw w Węgorzewie. Na to nie zgodziła się wówczas władza (pismo z 3.VIII.1959).

Add a comment

Szczegóły

Ієромон. Ігор Гарасим ЧСВВ

Utworzono: 11 maj 2010

Mikołaj Zając (1907-1998)

Текст поль./укр.

Urodził się 29 maja 1907 roku w Wasylowie Wielkim pow. Tomaszów Lubelski. W latach 1929-1933 był studentem przemyskiego seminarium duchownego, zakończonego wyświęceniem na kapłana przez przemyskiego biskupa Jozafata Kocyłowskiego w dniu 5 marca 1933 roku. Od 20 marca 1933 roku do 10 kwietnia 1934 roku był wikariuszem parafii w Leninie Wielkiej pow. Stary Sambor. Następnie w latach 1934-1935 administrator w Nowicy, Olchowcu (1935-1938) i Polanach (1935-1942). Był ostatnim proboszczem parafii w Macinie Wielkiej pow. Gorlice (1942-1947). W okresie od 2 marca 1947 roku do 7 maja 1947 roku w Uhrynowie pow. Sokal, pomagał ks. Mirosławowi Ripeckiemu. Aresztowany w czasie akcji „Wisła” i przez jakiś czas przetrzymywany w Hrubieszowie, a następnie bez wyroku sądowego osadzony 7 lipca 1947 roku w Centralnym Obozie Pracy w Jaworznie (numer obozowy 2564). 8 stycznia 1949 roku jako jeden z sześciu duchownych został wywieziony do więzienia na Montelupich w Krakowie, a następnie po dwóch tygodniach do więzienia karno-śledczego w Grudziądzu. Na wolność wyszedł 8 marca 1949 roku. Po przybyciu na teren Warmii i Mazur przystąpił do kursu liturgicznego w Elblągu mającego na celu otrzymanie tzw. birytualizmu, czyli możliwości odprawiania nabożeństw w rycie łacińskim. 20 października tego roku został mianowany administratorem parafii rzymskokatolickiej w Jegłowniku pow. Elbląg (1949-1952), a od 1952 roku został proboszczem w Sterławkach Wielkich pow. Giżycko i Giżycku (1952-7.VII.1960), Pluty pow. Braniewo (7.VII.1960-1968) i Reszlu (1969-1972).

Add a comment

Szczegóły

Ієромон. Ігор Гарасим ЧСВВ

Utworzono: 21 kwiecień 2010

Текст поль./укр.

Włodzimierz Boziuk (1913-1969)

Urodzony 21 maja 1913 roku w Żółtańcach pow. Żółkiew, s. Daniela i Tekli z d. Skrzeszewska. Celebs. W 1937 roku ukończył greckokatolickie Seminarium Duchowne w Przemyślu i przyjął kapłańskie święcenia z rąk biskupa przemyskiego Jozafata Kocyłowskiego. W tym samym roku został wikariuszem parafii w Wołczu Górnym pow. Turka (Żukotyński dekanat), a od 1939 roku wikariuszem parafii w Rajskiem pow. Lesko (lutowskiego dekanatu; a od 1941 roku jej administratorem). Od 1944 roku został administratorem dekanatu lutowskiego.

Add a comment

Szczegóły

bazylianie.pl

Utworzono: 26 luty 2010

Текст поль./укр.

Jan Bułat (1901-1977). Urodził się 9 października 1901 roku w Zaleskiej Woli k/Jarosławia, s. Michała i Anastazji. Gdy miał już 6 dni przyjął chrzest i bierzmowanie. Mając 10 lat ukończył szkołę początkową w Zaleskiej Woli. Dopiero po zakończeniu I wojny światowej mógł ukończyć gimnazjum W latach 1926-1930 był studentem greckokatolickiego Seminarium Duchownego w Przemyślu. 30 marca 1930 roku przyjął święcenia kapłańskie z rąk biskupa przemyskiego Jozafata Kocyłowskiego. W latach 1930-1931 pracował w parafii w Łowczycach pow. Rudka jako administrator.

Szczegóły

bazylianie.pl

Utworzono: 09 luty 2010

Текст поль./укр.

Jan Seneta – (1895-1976). Urodzony 18 luty 1895 roku w Bereście pow. Grybów w rodzinie greckokatolickiego księdza Jana. Po ukończeniu greckokatolickiego seminarium duchownego w Przemyślu został wyświęcony 1922 roku. Celebs. W latach 1922-1930 był wikariuszem parafii Topolnicy pow. Stary Sambor (rozłucki dekanat). Przez następne 4 lata jego działalność pozostaje nieznana. W latach 1934-1937 odprawiał nabożeństwa w Niedzielnej pow. Stary Sambor. Od 1937 do 1939 roku administrator parafii w Hołowiecku Dolnym pow. Stary Sambor, zaś w latach 1939-1945 proboszcz Solinki pow Lesko. Następne dwa lata spędził w parafii Smolnik pow. Lesko. W ramach akcji „Wisła” został aresztowany dnia 15 lipca 1947 roku i prawdopodobnie 13 sierpnia 1947 roku został przesiedlony na teren Warmii i Mazur.